Auto Import (8)
In het vorige deel (7) heb ik daadwerkelijk de auto aangeschaft. Ik had al wel een redelijk beeld van de auto, maar de echte proef op de som wat kwaliteit betreft krijg je tijdens een aankoopkeuring bij een dealer of merkspecialist. Voorafgaande aan de invoerkeuring heb ik de auto dus eerst laten keuren, om zodoende erachter te komen of ik niet stiekem belazerd ben.
De Duitse wetten zijn namelijk zo geregeld dat de verkopende partij (zeker eerste eigenaar) moet weten en mededelen of en wat er mankeert aan de auto. Kom je erachter dat bepaalde zaken niet kloppen, zoals een schadeverleden en kilometerstand, dan kun je de auto weer terugbrengen. In theorie krijg je dan je geld weer terug, maar reken er maar niet op dat de praktijk ook zo gemakkelijk werkt.
De aankoopkeuring leverde een aantal kleinigheden op, trillende remschijven en een tweetal keerringen. Oja, de sleuteldop voor de slotbouten van de velgen had ik niet. Een tip voor iedereen die een auto wil importeren met dure velgen, niet vergeten! Maar met wat kunst en vliegwerk zijn deze verwijderd en er is een nieuw setje voor in de plaats gekomen.
Tijd voor de daadwerkelijke invoer.
In eerste instantie dacht ik een afspraak te moeten maken met het RDW, maar na inlichtingen te hebben ingewonnen ben ik zonder afspraak op een rustige dag gegaan. Het begin van de week is namelijk over het algemeen druk en de woensdag/donderdag zijn relatief rustig. Dit verschilt wel per keuringsstation, dus vooraf even inlichtingen inwinnen.
Bij het RDW aangekomen is de procedure niet zo moeilijk; je pakt een bonnetje, een kopje koffie en wacht op je beurt. Aan het loket geef je de papieren af die je van de eigenaar in Duitsland gekregen hebt en als je die hebt: het CvO (certificaat van overeenstemming, ivm Europese typegoedkeuring). Dit certificaat geeft de medewerker van het RDW precies de informatie die op het Nederlandse kentekenbewijs moet komen. Zodoende wordt het kentekenbewijs als ware het een Nederlandse auto ingevuld. Wel zo handig, omdat bepaalde meetmethodes verschillen tussen Nederland en Duitsland.
Nu de papieren geregeld waren was het wachten op de physieke keuring van de auto.
De keurmeesters waren vriendelijk en erg te spreken over mijn net onderhouden auto. De keuring ging dan ook redelijk vlot en ik mocht weer plaats nemen in de wachtkamer, totdat de papieren klaar waren.
Met de bemachtigde papieren ging ik vol goede moet naar de douane, als deze maar half zo vriendelijk waren als de keurmeesters dan zou ik met een uurtje weer buiten staan. Maar ze waren niet half zo vriendelijk, zelfs niet een klein beetje. Het gedonder begon toen ik een formulier moest invullen voor de waardebepaling van de auto. Op basis van deze waardebepaling wordt de rest BPM berekent en dit is eigenlijk het enige wat de douane doet: belasting innen.
Dit is de eerste auto die ik importeer, dus ik hoopte op begrip en een beetje hulp. Niks hoor, helemaal geen enkele hulp mochten ze me geven. Ik importeerde de auto bedrijfsmatig, dus ik moest alles zelf weten.
Tja, daar sta je dan.
